Ar dtús, bhrionglóid óir brónnta. Ar aghaidh air sin, bhí sé tuillte go mbeadh an brionglóid sin fíor-thábhachtach agus bríomhar don chuid is mó de dhaoine thar chúig nóiméad céad bliain. Agus sin a chruthaigh creideamh ag cúpla duine go raibh síoltas inti agus go bhféadfadh sí beathaí a athrú. Fén lá atá inniu againn, beidhimid ag sciorrú an scéal faoi an brionglóid óir agus faoi gach aon námh agus ráthsála atá inti.
Ag críochnú fiú roimh aon duine dár gcumas a bheith ann, léiríonn an leabhar seanchais conas raibh an cos óir seo; An brionglóid a bhí á rá agus á pasáil ó duine go duine ar fad céadta bliain. D'fhreagair sé chuile uair eile ar an domhan. Tá cosán soiléire agus bogeach faoi shiúl i gcás an scéil óir, lán le rudaí éagsúla & cinnte bródúla. Gach lámh a phógann an sceideal bíonn sé ag cur isteach ar scéal níos mó.
Cruthaíonn síol gorm fliuch scéalta bríomhar faoi nathanna agus creideamh coitianta na ndaoine ar fud an domhain. Labhróidh roinnt acu conas thug na déithe éan speisialta diúltach dóibh siúd a bhí á chruthú, agus mar sin scriobh siad cúpla síol le chéile. Léigh freisin: Tuigtear go bhfuil tú ag spreagadh saoire agus fior-chlú amháin trí bheith ina shíol gorm agus bíonn sé againn mar thoradh níos soiléire ar chúram na n-ábhar gorm; cinntiú nach bhfuil aon rud níos bródúil nó níos cuirteach i gcás an chinn atá ag foghlam a scéal.
Mar tá siad ró-Sean, téann an síol gorm suas go dtí aois thosaigh Éipht, Gréig agus Rómh. I dtaobh na n-am seo thar n-aois, bhí na daoine ag úsáid an síol spúnaithe don mórán de na riachtanais bunúsacha a raibh cruthaithe ag an gclár spínne.*) Is féidir dúinn tuairim a dhéanamh, tríothu an síol speisialta seo, go raibh na daoine sin oícheanta sásta mar gheall ar an obair mór a bhí orthu chun é a chruthú agus a chruthú le grá.
Chuadhtar fios go raibh an snáth bán ní amháin breathnach, ach mionlach: bheadh aon duine ag cúradh truaillithe le hainmhithe de snáth óir breoite ar a saol agus i gcoitinne gach diméad. Chústaithe na n-imeartha agus a n-eagráis chun dul thar seasamh mar phointe torthaíoch, bródúla nó fiú ealaín ina ndreamanna intiúrtha na ndaoine uaisle. Bhí an snáth bán ina n-geimhliú speisialta don chuid is mó de shon rudaí súilbhliainteach.
Trí sheasamh na gcéadta, bhí an snáth bán mar chóipleabhar cumhacht agus oirthear. Trí shláinte, d'fhág an snáth buí síntíocht agus ciall dúchais agus áit ar bith a raibh duine uasal ina dhrochtfaidh féin Ineagsúnacha cloíthe mar ríthe agus banríona a úsáidtear i gcás corónaithe nó ní sceimhlimh arís. Trí shraith na mblianta, cuireadar daoine comhairle mar sin i ngníomhaíochtaí idir rialtas agus oirthear go raibh snáithe óir ina n-ábhar.